Gra kolorów w filmie

Niezwykle ważnym aspektem dla realizacji filmu staje się wykorzystanie kolorów. Wśród filmów kolorowych należy się w jakiś sposób wyróżnić, dlatego niektóre filmy celowo wykorzystują jedynie kolory czarny i biały. Taki zabieg stosuje się nie tylko w filmach o II wojnie światowej (Lista Schindlera), ale także innych (Artysta), aby pokreślić pewne fakty czy też ukryć wykorzystanie zdjęć archiwalnych z danego czasu. Innym zabiegiem może być zastosowanie tylko jednego koloru – Sin City opowiada historie kryminalne w tonacji czarno-białej, którą uzupełniono kolorem czerwonym. Czasami określona kolorystyka sugeruje różne zdarzenia – ciemne kolory, noc i jakieś podejrzane zaułki stanowią sugestię, że bohaterowi coś się stanie w tym miejscu. O tym, jak ważny jest dla historii filmowej kolor, powstały nawet książki, rozstrzygające pewne kwestie (Jeśli to fiolet – ktoś umrze). Barwy radosne, ciepłe podkreślają radosny nastrój bohaterów, ich stosunek do życia, w takich kolorach realizuje się filmy dla dzieci. Granie kolorem bywa także zamierzone – Skazani na Shawshank operują dwoma kolorami: kolor niebieski jest kolorem akcji, rozgrywającej się w więzieniu, a kolor czerwony to kolor wolności. Czasem dopiero na etapie montażu można użyć innego stopnia nasycenia czy zmienić saturację, aby uzyskać taki kolor, na jakim zależy twórcy filmu.

Both comments and pings are currently closed.

Comments are closed.