Niezwykle ważnym aspektem dla realizacji filmu staje się wykorzystanie kolorów. Wśród filmów kolorowych należy się w jakiś sposób wyróżnić, dlatego niektóre filmy celowo wykorzystują jedynie kolory czarny i biały. Taki zabieg stosuje się nie tylko w filmach o II wojnie światowej (Lista Schindlera), ale także innych (Artysta), aby pokreślić pewne fakty czy też ukryć wykorzystanie zdjęć archiwalnych z danego czasu. Innym zabiegiem może być zastosowanie tylko jednego koloru – Sin City opowiada historie kryminalne w tonacji czarno-białej, którą uzupełniono kolorem czerwonym. Czasami określona kolorystyka sugeruje różne zdarzenia – ciemne kolory, noc i jakieś podejrzane zaułki stanowią sugestię, że bohaterowi coś się stanie w tym miejscu. O tym, jak ważny jest dla historii filmowej kolor, powstały nawet książki, rozstrzygające pewne kwestie (Jeśli to fiolet – ktoś umrze). Barwy radosne, ciepłe podkreślają radosny nastrój bohaterów, ich stosunek do życia, w takich kolorach realizuje się filmy dla dzieci. Granie kolorem bywa także zamierzone – Skazani na Shawshank operują dwoma kolorami: kolor niebieski jest kolorem akcji, rozgrywającej się w więzieniu, a kolor czerwony to kolor wolności. Czasem dopiero na etapie montażu można użyć innego stopnia nasycenia czy zmienić saturację, aby uzyskać taki kolor, na jakim zależy twórcy filmu.
Gra kolorów w filmie

